Bir ulvi söz… akla geldi,
Mânâsı “şey” değil,
tefekkür için.
Yap dedi yüce Kudret,
Nefse haz değil,
İrade-i hak için
Kim ne söyledi,
Yazdı kalem ezelde,
bıkmadan ân için.
Rahle-i tedrisat ilahi.. el hak bildi beşer,
Eğildi âlem secdeye,
“var” için.
Mânâ mücessim sanki.. yazan kalem,
Umutlanma “sen”..
mektup ise yâr için.
Kün dedin karıştık mahlûka;
Artık ruh sarhoş,
Sâki hürrem, şarap ise,
nâr için.
Soy bedenimi,
Ayıp değil, ruhum kalsın,
âr için.
Al istersen “ben” dekini,
Bilmediğim aramızda,
sır için.
Gel desen koşmam mı ki,
Lakin korkarım, hayli zaman var,
sûr için.
Bu can, sen cânândan,
Ayn el cem isek eğer, havfü recâ,
ne için?
