Eğer bir hakikat varsa bildiğim o da
kesbîdir.
Ne gaybubet aleminde Musa Kâzım,
Ne Cibril kanadında bir sırrım.
Dürülmüş defterim, öyle ya!.. Ezelde kırılmış kalemim
Zamandan örülü kafeste tutsak bir evren gibiyim,
Zindan zindan yaşarken duvarlar arasında,
Hiç olmadık bu hayatı…
Adem açmış kapılarını, bir "Hiçlik" mesabesindeyim.
Tebdili mekanda varsa keramet, öyle ya!.. Bırak savrulsun nefsim.
Ey hayat! istemem rıfkını, bil! etmem sana nedamet!
Bu gün günlerden cuma, yol uzak olsa da
vuslat yakın,
Ne de olsa; ha koptu ha kopacak kıyamet.
