Ne ahirsin ne de evvel,
Ne mânâda vücutsun ne de sâdır bir amel,
Estin zihinden öylesine â’mâk-ı hayal gibi...
Ey gönül! zamanın dışında zâhir bir dehrîsin!
Bir hazan olup geçtin, sadece kaldı duvarda resmin.