Bir buz kütlesinde kaynar yüreğim..
Bekayı taşırken özünde nefsim,
Bedeli ömre değer bir gülümseme: emeğim!..
Artık delinmiş dibi, vebal taşıyan küfemin.
Siz zebaniler Sırat’ı günahlarımdan kurun.
Bu kutsal sandığı çıkarın ruhumdan!
Kapışsın şeytanlar, bohça yapsınlar günü, gündüzü.
Görünsün Yed-i Beyza, Ey sevgili çık aradan!
Ey Mâhi çağla sen, o elin her parmağından..
Musa kavmini seyretsin, hayretle Tur’dan.
Kaderim kalsın en şedid derinlerde,
Yusuf olup dua etsin kuyusundan..
Bir nefes.. Belki son nefesim,
Her şeyi çıkarsın içimden bir tılsım gibi.
Bir bahar… bir bahar günü yağmur olsun içimdeki bulut,
Cemre gibi düşsün yürek toprağıma.
Bir tütsü olup çıksın buhurdanlıktan,
Bütün kâdim acılara bedel kıyametin Sûr’undan,
Yanık bir ah yükselsin semayı delerek…
Hepiniz bir olun ey habis ruhlar, azap korkusundan.
Yalnızlığımı taşlayın bir şeytan gibi, ömrümün ortasından.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder