Hafif dumanlı ya gönül.. olsun.
Ateş var içinde gıdım gıdım yanan.
Küçük bir esintiye hasret bağımız, isterim
saçlarına uğrayıp gelsin.
Adını söylemeye korkuyorum düşmesin diye
yere, bilesin.
Hani bir gün öleceğiz nasıl olsa
demiştim ya !… olsun
Bir kadın yürüyüşü gibi geçti kimi
ömürler bu hayatta.
İnsan olmayı özlemiş nefsimiz şeytana
gülmesin diye.
Bir sûfî saflığıydı belki de bizim
muhabbetimiz?
Ne ulvî bir gaye, ne âdi bir nedametti sanki
kaygımız.
Hani bir gün hâk demiştim ya.. olsun
Bu gün de türküler yanık söyleniyor yine.
Can sıkılmaya görsün dildarın arkasından
Hasret düğümleri bağlamıştır belki
yollarını sevdanın
Bir çırpıda koştuk canhıraş, bitti zaman
Anladım ki bekâ bir ümitmiş âtiyi
zamansız kılan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder