Ey can!
Bir taş kadar yalın aymazlığın,
Hangi usta şekil verebilir ki sana?
Hangi ilham bürünür bir mısraya?
Âsiliğin sessizlikte mücessim öteden beri,
Bir değil bin zaman girdi araya…
Ey can!
Uykularımı bölen karabasan değil,
Hasretin demlenir rüyalarımda.
Üflesen savrulacak, ağlasan ıslanacak,
Bir son bahar yaprağı gibi,
Düğüm düğüm kilit boğazımda…
Ey can!
Taş kesilir beden ardından uzaklara bakarken,
Şadırvanın sesi, bir anne ninnisi gibi
zamanı kucağında sallarken.
Bedenime batan bir ruh var kıymık gibi
Sen uzaklarda hasret hasret yatarken…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder