Atlılar

Yüzyıllarca at sürdü atlılar bu çığırda,

Binlerce ser verdi atlılar bu uğurda.

                Bir tohum,

                bir can,

                bir çınar,

Yağmurda ıslandı toprağın koynunda.

Atların yeleleri,

O yârin ten kokulu mendili,

Bir zikir ritimle yalın kılıç rahvan koştular,

Bir kara delikte maziye atlılar.

Tabiatın en şedit hortumları geçti üzerinden,

Herc-ü merc oldu arz öfkeden.

Tarihin yaprakları söküldü yerinden

Gün küskün,

                güneş mahzun battı erkenden.

Susma!..

haykır arkada kalan karanlığa:

                Bir söz,

                bir mana,

                bir ayet,

Binlerce ser verdi atlılar bu uğurda.