Kıyamet

Çapkın rüzgara takıldı sevdalar,

Hayat canhıraş… duygular:

Bir kelimeden ilham alır hep.

Akar coşkun nehir... Çağlayarak:

            Önünde bir yığın ömür karsambası,

Sürüklerken aşkın deryaya

Ahengi bozan tek bir ses:

            Devrim yapar… haykırarak.

Deryanın gel-giti koparır kıyameti

Ruhlar içtima olmuşken mahşerde..

Bir gözüm arkada yürür.. bakarak:

            Vefasızlık son haddinde ve..

                                               ağlayarak:

Yollar incelir, incelir bir sırat olur.

İnsanların sırtında dünyaları

Üryan bir beden ve yalın ayak

Geçilir de gidilir ürkek ürkek

“ah” ve “vah”lar terennüm edilir.

Hep bir ağızdan… bağırarak..

Geçmişine yandığım neydi o halin?

Uyuyan mı uyandıran mı hangisi hain?

Görmemişin bir şeyi olmuştu hani,

Ya da oyuncak delisi çocuklar gibi

Şimdi kavgalıyım o hayatla ben

Bütün miskinliğimden sıyrılarak

Çelik kasalara gömdüm bu hayatı,

Bu hayata, bu hayat.. baş kaldırarak